تعداد صفحات:134 نوع فایل:word فهرست مطالب: مقدمه سازمان اداری کشور در شهرستان ها مبحث اول – نظام ها یا سبک های اداری بخش اول – تعریف و اقسام عدم تمرکز اداری بخش دوم – ویژگیهای عدم تمرکز اداری راه های قیمومیت اداری بخش سوم – محاسن و معایب عدم تمرکز اداری محاسن عدم تمرکز اداری بند چهارم – تاریخچه تمرکز و عدم تمرکز اداری در ایران مبحث دوم – تقسیمات کشوری مبحث سوم – سازمان منطقه ای قوه مرکزی و سازمان های محلی بند اول – سازمان منطقه ای قوه مرکزی در تقسیمات کشوری فرمانداران بخشداران وظایف امنیتی فرمانداران شورای تامین شهرستان وظایف سیاسی وظایف اداری فرمانداران وظایف فرمانداران و بخشداران در خصوص شهردای ها و دهیاری های کشور سایر وظایف فرمانداران مبحث سوم – نهادهای عمومی محلی (شوراها) شوراها در قانون اساسی شوراها در قوانین و مقررات دیگر اصول تشکیلات شوراها تعداد اعضا شوراها تعداد اعضا علی البدل انواع شوراها شورای اسلامی روستا شورای بخش شورای شهر و شهرک شورای اسلامی شهرستان چگونگی انتخاب اعضای شورا شرایط انتخاب کنندگان و انتخاب شوندگان محرومان از انتخاب شدن محرومان از انتخاب شدن به دلیل سوابق اعلام داوطلبی، بررسی صلاحیت و چگونگی رسیدگی به شکایت داوطلبان رسالت شوراها طبق قانون اساسی نظارت بر اداره امور کشور وظایف و اختیارات شوراها طبق قانون عادی وظایف و اختیارات شورای اسلامی بخش وظایف شورای اسلامی شهر نظارت شورای شهر بر عملکرد شهرداری و شهردار وظایف و اختیارات شورای اسلامی شهرستان سازمان شهرداری ها فعالیت های اداره هدف پلیس اداری عمومی (پلیس عمومی) نتیجه گیری منابع و مآخذ
سازمان اداری کشور در شهرستان ها: از لحاظ اداری، امور عمومی بر دو قسم اند؛ ملی و محلی. اموری که همه افراد از منافع و فوائد آن سود میبرند، امور ملی نامیده می شوند و اموری را که مربوط به محل و یا منطقه معینی مانند ده یا شهر یا شهرستان باشد امور محلی مینامند؛ برای مثال امر دفاع ا ز کشور، برقراری نظم در جامعه، اجرای عدالت در کشور، حفظ روابط با کشورهای بیگانه، توسعه فرهنگ و نگاه داری آثار ملی، ایجاد راه بین شهرستان ها و استان ها جز امور ملی است، در صورتیکه ایجاد شبکه آب و برق و تلفن و گاز و فاضلاب، احداث خیابان ها، تامین نظافت و بهداشت، تاسیس مدارس، تنظیم ترافیک، نگاه داری ایتام و مستمندان و انجام دادن اموری که برای تامین نیازهای روزانه اهالی و یا ساکنان ده و یا شهرستان، ضروری است جز امور محلی محسوب می شود. تقسیم امور به ملی و محلی، امری دقیق و نظری است و مرز مشخص بین آن ها وجود ندارد؛ برای مثال ممکن است گروهی، بهداشت شهر و تعلیم و تربیت کودکان را که امور محلی هستند، جز امور ملی تلقی کنند و به عکس گروه دیگر آن را یک امر محلی به شمار آورند. آنچه مسلم است امور محلی واقعیتی است که اهالی و یا ساکنان محل نسبت به حسن اداره آن ها ذینفع و علاقمندند و در اجرای آن ها منافع مشترکی دارند که این امر را در مدیریت امور نمیتوان نادیده گرفت از این رو، دولت مرکزی برای این منافع و همبستگی ها، احترام و شخصیت حقوقی قائل می شود و امکاناتی می دهد تا اهالی خود با انتخاب شوراهایی اداره آن ها را به عهده بگیرند، و خود به نظارت اکتفا می کند.