تعداد صفحات:79
نوع فایل:word
فهرست مطالب:
چکیده
فصل اول : مقدمات پژوهش
مقدمه
بیان مساله
اهداف پژوهش
هدف کلی
اهداف جزئی
حدود مطالعاتی
تعریف عملیاتی
قصه و داستان
تعریف تربیت
معنی لغوی تربیت
معنای اصطلاحی تربیت
فصل دوم : ادبیات و پیشینه تحقیق
ادبیات نظری
مقدمه
نقش و کاربرد قصه در ادب فارسی
تاریخچه قصه
جایگاه قصه
نقش قصه
نگاهی به زندگی مولوی
مولانا و خانواده او
موقعیت خانواده و اجتماع در زمان رشد مولانا
پدر مولانا
جوانی مولانا
اوضاع اجتماع و حکومت در دوره مولانا
مثنوی
پیشینه عملی تحقیق
کتاب
فصل سوم : روش تحقیق
روش تحقیق
تاریخچه تحلیل محتوا
تعریف تحلیل محتوا
مراحل تحلیل محتوا
محورهای مناسب برای تحلیل محتوا
کاربرد تحلیل محتوا
جامعه آماری
ابزار جمع آوری اطلاعات
روش تجزیه و تحلیل
فصل چهارم : بحث و نتیجه‌ گیری
خلاصه یافته ها
آرامش درونی
عبرت آموزی در اثر قصه و داستان
ایجاد بصیرت و شناخت
ارایه الگوهای مناسب
نتیجه
پیشنهادها
محدودیت‌های تحقیق
منابع

چکیده:
هنر و تعلیم و تربیت از آغاز آفرینش انسان با یکدیگر پیوند خورده اند. این دو تاثیر و تاثر عمیق و وثیق بر یکدیگر دارند، به گونه ای که مانایی و پایایی هنر منوط به رعایت تعلیم و تربیت، و آغاز تعلیم و تربیت که کلمه و کلام میباشد، منوط به استفاده از هنر است. یکی از بزرگترین دانشمندان اسلامی که با استفاده از هنر قصه به هدایت، تبلیغ و تربیت افراد می پرداخت جلال الدین محمد بلخی معروف به مولوی است. وی برای این امر دلایلی را مطرح میفرماید که در این مقاله به بیان آن ها میپردازیم.
مولوی معتقد است : قصه و نقل حکایات آموزنده یکی از ابزارهایی است که باعث آرامش خاطر روحی و روانی افراد می شود. شنیدن و گذر بر احوال شخصیت ها و قهرمان های قصه و تطبیق شرایط خود با آنها به ما بینشی میدهد تا ضمن سنجش و ارزیابی رفتار و اندیشه خود به اصلاح و تقویت آنها بپردازیم. مولوی پیام ها و گزاره های مفهومی نهفته در محتوای قصه ها و حکایات را یکی از مهمترین عوامل آگاهی و بینش متربیان میداند و نقش این پیام ها را در تربیت و هدایت انسان ها بسیار مفید میداند، به گونه ای که تامل و تفکر در محتوای قصه ها افراد را از گرفتار شدن در رنج ها و محنت ها میرهاند. روش قصه سرایی و حکایت پردازی یکی از بهترین وسیله های ایجاد الگوهای ذهنی و رفتاری برای مربیان و القای غیر مستقیم مفاهیم به آنان می باشد.