تعداد صفحات:20
نوع فایل:word
فهرست مطالب:
رابطه سنت‏ های الهی با اعمال انسان
ویژگیهای مشترک سنت‌های الهی در جامعه و تاریخ
عدم تنافی سنت ها با اصلِ علیت
عدم تنافی سنت ها با اراده انسان
عام و جهانی بودن سنت ها
استمرار
حتمى بودن سنن الهى
تبدیل ناپذیرى
تحویل ناپذیرى
علل عدم تبدیل و تحویل سنن الهى در قرآن
جهل
تغییر سمت و سوى منابع
ضعف و ناتوانى
دنیوى بودن سنت ها
سرنوشت مشترک
زمان معین
الهى بودن سنت ها
تاثیر و تاثر سنن الهى بر یکدیگر
مرجع

انسان‏ ها در زندگی اجتماعی و فردی خود، قوانین و مقرراتی را وضع می‏ کنند که سنن اجتماعی، قومی و یا ملی نامیده می ‏شود آداب و رسوم خاص هر قوم و ملّت، سنّت ویژه آن‏ هاست. هم‏چنین قوانین بین المللی که در سطح گسترده‏ای، به‏ وسیله کشورها و سازمان‏ های جهانی وضع می‏ شود، نوعی سنن و آداب اجتماعی هستند، مانند احترام به حسن هم‏جواری، دخالت نکردن در امور داخلی کشورها و… ولی این سنن با سنت‏ های الهی از دو نظر فرق دارند:
1) در کلیت، ثبات و راه کارها و فرایند حاکم بر چگونگی وضع آن‏ ها؛
2) در غایت و هدف
سنت‏ های الهی قابل تغییر و تبدیل نیستند و ثبات و دوام دارند، به گونه‏ ای که آیه شریفه «و لن تجد لسنهِ اللّه‏ تبدیلاً؛ و سنّت خدای متعال را دگرگون نخواهی یافت» به آن تصریح دارد ولی در مقررات و سنت‏ هایی که به دست انسان ایجاد می‏ شوند، ثبات و دوام کمتری به چشم می‏ خورد و همواره در حال دگرگونی و تغییراند. علل عمده تغییر، دگرگونی و بی‏ ثباتی در قوانین بشری را می‏ توان چنین برشمرد:
1) جهالت: ناآگاهی و جهل انسان‏ ها و مکاتب بشری به همه نیازهای مادی و معنوی انسان و زوایای حیات آدمی، باعث شده است که انسان‏ ها توانایی ایجاد قوانین دقیق، بی‏ عیب و جامع را نداشته باشند؛ زیرا مکتب‏ های بشری از تبیین همه ابعاد انسان عاجزند و تنها برخی از زوایای وجود او را مورد توجه قرار داده‏ اند. به همین دلیل، از فهرست کردن همه نیازهای مادی و معنوی ناتوانند. از این‏ رو، به وظایف و تکالیف انسان نسبت به خود، هم‏نوعان و اجتماع، محیط و جهانی که در آن زندگی می‏ کند و مهم‏ تر از همه، وظایفی که نسبت به خالق خود بر عهده دارد، به صورت همه جانبه توجه نشده است و اگر در برخی از مکاتب، به بعضی از بخش‏ های یاد شده توجه شده است، اما حتی از ایجاد ارتباط سنجیده و متناسب بین آن‏ ها ناتوان است. به همین دلیل، با گذشت زمان، نقص قوانین انسانی آشکار خواهد شد که قوانین و سننی که از این طریق و توسط مکاتب بشری سرنوشت انسان را در عرصه تاریخ رقم می‏ زنند، در ابعاد مختلف اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، خانوادگی و… پاسخگوی همه جنبه‏ های مادی و معنوی، آخرتی و این جهانی نیستند و سرانجام، همواره دست به تغییر آن مقررات و قوانین می‏ زنند. نمونه آشکار این قوانین را می‏ توان در مکتب «اومانیسم» یا «انسان محوری» جست‏جو کرد. در این مکتب، انسان از زوایای تنگ و تاریک محاسبات این جهانی و نظام حاکم بر روابط مادی و رفاه دنیوی بررسی شده و از ضروری‏ ترین نیازهای روحی و معنوی آدمی غفلت شده است.